E-fuels zijn een spannend onderwerp dat veel discussie veroorzaakt in de politiek en de industrie en dat ook steeds meer publieke aandacht trekt. Ondertussen zijn er al mensen die zich privé en onbetaald inzetten om de kwestie bekend te maken. E-Fuels Now is een groep ingenieurs en vooruitgangsenthousiastelingen die zich inzetten voor de kwestie van synthetische brandstoffen, een eigen Facebook-groep hebben opgericht en de aandacht op zich vestigen met petities en diverse andere campagnes.
E-brandstoffen nu is een vereniging van mensen die zich privé inzetten voor de promotie van e-fuels. We spreken met Benedikt Zimmermann, Andreas Bauditz en Michael Just – allemaal ingenieurs die werken in de auto- en toeleveringsindustrie. Geen van hen is professioneel direct betrokken bij het onderwerp e-fuels, maar ze zijn allemaal enthousiast over het grote potentieel van deze nieuwe brandstoffen.
Benedikt Zimmermann richt E-brandstoffen Nunadat de Duitse regering in 2019 een klimaatpakket had aangenomen waarin e-fuels opnieuw niet waren opgenomen. De ingenieur besluit dan zelf actie te ondernemen en zet een online petitie en een Facebookgroep op. Hij wordt al snel benaderd door andere geïnteresseerden en vindt andere medestanders. Benedikt Zimmermann realiseert zich dat zelfs collega’s uit de auto-industrie nogal onbekend zijn met het onderwerp en hoeveel educatief werk er over het algemeen nog gedaan moet worden. Zimmermann legt uit: “We waren al snel veruit de succesvolste petitie over dit onderwerp. Het is goed mogelijk dat we in de toekomst nog een petitie starten, want het onderwerp wordt steeds populairder en we hebben nu ook veel steun op Facebook.”
Andreas Bauditz voegt eraan toe: “We werken allemaal voor verschillende werkgevers en waren voorheen geen vrienden. De aanleiding was eigenlijk het verzoekschrift van Benedikt Zimmermann. 10.000 handtekeningen zijn er maar weinig in vergelijking met andere petities – we werden bijvoorbeeld binnen een paar dagen ingehaald door een petitie tegen de sluiting van tatoeagestudio’s vanwege het coronavirus – maar e-fuels zijn een vrij complexe kwestie waarvan veel mensen zich niet eens realiseren dat ze er als bestuurder direct mee te maken hebben.”
Duitse e-brandstoftechnologie voor Chili
Zimmermann vertelt over het geplande proefproject voor e-brandstoffen dat Porsche momenteel samen met Siemens Energy en een aantal internationale bedrijven bouwt in Chili:
“Dit zou de eerste grootschalige productie van synthetische brandstoffen zijn. Dit project zou een echte gamechanger voor e-brandstoffen kunnen zijn. We helpen de wereld niet als we onze rijkdom alleen gebruiken om zelf klimaatneutraal te worden. We moeten onze technologische en financiële middelen gebruiken om hernieuwbare technologieën te ontwikkelen en ze concurrerend te maken met fossiele brandstoffen.”
Zijn collega Michael Just vervolgt: “Wat Porsche doet is absoluut nieuw en is een soort technologisch baken waar wij ons bij aansluiten. Het gaat hierbij vooral om het maximaliseren van de capaciteitsbenutting van windturbines en het opslaan van hernieuwbare energie in de vorm van e-brandstoffen. De productie en installatie van de systemen verbruiken een niet te verwaarlozen deel van het CO2-budget. De systemen moeten daarom zo opbrengstefficiënt mogelijk worden gebruikt om de oogstfactor te maximaliseren. De windturbines die we in Duitsland installeren hebben natuurlijk precies dezelfde CO2-voetafdruk als de turbines in Chili, maar produceren slechts een derde van de elektriciteit. Er is hier gewoon veel minder wind. Vanuit klimaatoogpunt is het dus alleen zinvol om hier windturbines te plaatsen voor directe elektriciteitsbehoeften. Bovendien worden de Chileense centrales van Porsche en Siemens Energy ontwikkeld en geproduceerd in Duitsland, wat natuurlijk goed economisch nieuws is voor Duitsland. In ruil daarvoor krijgen we dan hernieuwbare energie – een betere win-winsituatie is er echt niet. Het klimaat vaart er wel bij, Duitsland vaart er wel bij, Chili vaart er wel bij. Perfect.”
Duitsland heeft energie-import nodig – en e-brandstoffen!
Michael Just wijst op een andere belangrijke factor, namelijk dat Duitsland al absoluut afhankelijk is van energie-import. Vandaag is het misschien de olie die we importeren, maar binnenkort zou het hernieuwbare energie kunnen zijn in de vorm van synthetische brandstoffen. Zijn collega Andreas Bauditz legt de situatie als volgt uit: volgens het Duitse ministerie van Economische Zaken en Energie was in 2018 slechts ongeveer 14 procent van de verbruikte primaire energie in Duitsland hernieuwbaar (zie BMWi). Als deze energie wordt opgeslagen in waterstof of e-brandstoffen, kan ze gemakkelijk worden getransporteerd, maar dit is niet mogelijk over lange afstanden met elektriciteit. E-brandstoffen hebben zelfs geen hoge druk en extreem lage temperaturen nodig zoals waterstof, en we hebben al de nodige infrastructuur, zoals tankwagens. Het op deze manier importeren van hernieuwbare energie is de echte sleutel tot het behalen van de klimaatdoelstellingen – en niet alleen in Duitsland.”
Benedikt Zimmermann ziet ook een wereldwijde sociale component: “E-fuels zouden de geconcentreerde olierijkdom die in sommige landen bestaat, veranderen in een wereldwijd veel beter verdeelde rijkdom aan e-fuels.” Volgens hem kunnen internationale samenwerkingsverbanden op het gebied van e-brandstoffen veel deelnemers economisch voordeel opleveren en zelfs een soort ontwikkelingshulp vormen. Hij richt zich op het mondiale perspectief: “Klimaatverandering is een mondiaal probleem dat internationale samenwerking vereist. De vraag die ik mezelf stel is waarom Duitse politici zo traag handelen? Als bedrijven verplicht worden om e-fuels te leveren en de trend zet zich wereldwijd door, dan zouden we binnenkort beurzen voor e-fuels hebben waarop klimaatneutrale brandstoffen vrij verhandeld kunnen worden. Dan zal het echt heel snel gaan.”
“Veel mensen halen alles door elkaar”
Helaas ziet Andreas Bauditz dat er in Duitsland echt een inhaalslag nodig is als het gaat om kennis over hernieuwbare energie en e-fuels: “Wat ik steeds weer merk in veel discussies is dat mensen alles door elkaar halen. Dus als sommige mensen blij zijn dat we al een aandeel van 45 procent hernieuwbare elektriciteit hebben, realiseren de meesten van hen zich niet dat dit slechts acht procent van de totale energiebehoefte van Duitsland uitmaakt. Deze acht procent en nog eens zes procent uit andere hernieuwbare energiebronnen zijn echter samen goed voor slechts 14 procent van het totale budget. Dat is gewoon niet genoeg. We kunnen dit probleem alleen echt oplossen door hernieuwbare waterstof en e-brandstoffen te importeren.”
Michael Just ziet een politieke dimensie: “De waarden van de politiek meer linkse mensen in Duitsland worden eigenlijk heel goed vertegenwoordigd door het e-fuels idee. De eenzijdige subsidiëring, de zogenaamde milieubonus, bereikt echter het tegenovergestelde. Het geld van het publiek wordt verdeeld onder mensen die het zich kunnen veroorloven om een nieuwe auto te kopen. Deze mensen komen waarschijnlijk uit de midden- of hogere klasse en krijgen nu 9.000 euro van het grote publiek. Ik las in VDI Nachrichten dat er alleen al sinds medio 2019, toen de subsidie werd ingevoerd, zo’n 1,75 miljard euro is uitgekeerd. Het gaat dus niet om het vervangen van voertuigen, maar om het uitbreiden van het bestaande wagenpark.”
Andreas Bauditz is het hiermee eens: “Een collega van mij heeft eens wat concrete berekeningen gemaakt. Het gaat niet alleen om de aankoopsteun, maar ook om het verlies van energiebelasting – beter bekend als belasting op minerale oliën -, de subsidiëring van particuliere laadstations en andere factoren. Voor een middenklasse e-auto kwam hij uit op ongeveer 22.000 euro aan overheidssubsidies over een periode van tien jaar. Het kan niet echt kloppen dat een privéluxegoed wordt gesubsidieerd door de belastingbetaler.
“Het is twijfelachtig om al je eieren in één mandje te stoppen”
Het is erg belangrijk voor Michael Just om te benadrukken dat hij en zijn collega’s bij E-Fuels Now zich bezighouden met het bevorderen van open technologie. Volgens hem is het zeer zorgwekkend dat slechts één technologie de voorkeur krijgt in Duitsland, en dat op grote schaal. Gewoon: “Je moet je realiseren hoeveel geld er echt wordt uitgegeven – en het hele ding is niet eens goed voor het klimaat. Dit komt omdat slechts één consument wordt gesubsidieerd, namelijk de elektrische auto, die in theorie zou kunnen worden aangedreven door niet-fossiele energie. Dit zal echter niets veranderen aan de Duitse elektriciteitsmix met zijn hoge aandeel steenkool. Als we het geld zouden investeren in de bouw van een raffinaderij voor e-fuels, bijvoorbeeld in landen als Chili, dan zouden we evenveel geld hebben uitgegeven, maar tegelijkertijd banen hebben veiliggesteld bij de fabrikanten van de fabriek, een CO-2 cyclus hebben gecreëerd en nog steeds hernieuwbare energie beschikbaar hebben.”
“De Duitse staat moet eindelijk in actie komen”
Zijn collega Benedikt Zimmermann vindt dat het hoog tijd is voor overheidsmaatregelen en legt uit: “De Duitse staat hoeft niet eens veel geld uit te geven. Een duidelijke eis, bijvoorbeeld dat een bepaald percentage e-brandstoffen moet worden geproduceerd en gebruikt, zou waarschijnlijk voldoende zijn. Er is zoveel geld in de markt op zoek naar verstandige investeringsmogelijkheden dat dat geen enkel probleem zou moeten zijn. De staat moet investeringszekerheid garanderen via gegarandeerde aankoopquota. Vergelijkbaar met de feed-in prioriteit voor hernieuwbare elektriciteit“. Andreas Bauditz ziet het zo: “In principe wachten investeerders gewoon tot de kwestie van e-fuels eindelijk van de grond komt. Synthetische brandstoffen zouden gewoon erkend moeten worden in het wagenparkverbruik, dat zou precies de juiste impuls zijn die we nodig hebben in de EU.” Volgens hem is het vooral belangrijk om de druk op politici op te voeren en specifieke vragen te blijven stellen over waarom slechts één technologie wordt gesubsidieerd in Duitsland.
Alle drie de ingenieurs zijn ervan overtuigd dat e-brandstoffen economisch zinvol kunnen zijn. Benedikt Zimmermann: “Hernieuwbare energie is op de juiste locaties in het buitenland zo goedkoop te produceren dat geen enkele conventionele of kerncentrale daarmee kan concurreren. Het enige probleem is dan om de energie naar ons te transporteren. Hier zijn E-brandstoffen als energieopslag een goede oplossing.” Michael Just is het daarmee eens: “E-fuels zijn vloeibare chemische energieopslagsystemen op basis van hernieuwbare energiebronnen die naar ons worden geïmporteerd vanuit plaatsen met een maximale opbrengstefficiëntie. Op deze locaties is er meestal geen bestaande infrastructuur in de vorm van dikke en dure elektriciteitsleidingen in de grond.”
“We willen dat de klimaatdoelstellingen worden gehaald”
Andreas Bauditz vat de doelstellingen van E-Fuels Now als volgt samen: “We willen dat de klimaatdoelstellingen van Parijs worden gehaald. We kunnen dit echter niet bereiken als we de bestaande vloot van auto’s, vrachtwagens, bouwmachines, vliegtuigen en schepen niet bij het defossilisatieproces betrekken. Naar onze mening richten politici zich momenteel te veel op de nieuwe autohandel. Maar alle auto’s vervangen zal erg lang duren en is gewoon te langzaam. In gewone taal betekent dit dat wie weigert om e-brandstoffen te gebruiken, in principe de hele transport- en verwarmingssector verhindert om deel te nemen aan de strijd tegen klimaatverandering. Als je dan bedenkt dat de vraag naar hernieuwbare energie in de Duitse industrie blijft groeien, wordt het al snel duidelijk dat we niet om het importeren van hernieuwbare energie heen kunnen.
Als ingenieur doe ik een duidelijke oproep aan politici om eindelijk naar de feiten te kijken en het beleid zo vorm te geven dat we zo snel mogelijk kunnen afstappen van fossiele brandstoffen. Maar op dit moment zijn we daar nog ver van verwijderd. Het is nog erger, er zijn mensen in de Duitse politiek die met tegenzin zeggen, oké, we willen e-brandstoffen voor vliegtuigen en schepen, maar niet voor privéauto’s. Dit is onzin, al was het maar omdat e-brandstoffen voor auto’s zogenaamde bijproducten zijn van het Fischer-Tropsch-proces. Ik kan dus niet alleen paraffine voor vliegtuigen produceren, ik haal er altijd een deel benzine en diesel uit. Waarom gebruik je deze CO2-neutrale producten niet? Er is echt een gebrek aan fundamentele kennis.”
Particuliere initiatieven zoals E-Fuels Now kunnen een waardevolle bijdrage leveren aan de verspreiding van belangrijke feiten over klimaatverandering en e-fuels. Het feit dat de drie ingenieurs, samen met andere geïnteresseerde partijen, zich privé en onbetaald inzetten voor het onderwerp geeft hen een hoge mate van geloofwaardigheid en overtuigingskracht. Hoe beter we als samenleving de vele onbeantwoorde vragen over klimaatverandering en de bestrijding ervan beantwoorden, hoe beter de beslissingen die we in Duitsland nemen uiteindelijk zullen zijn. Klimaatbescherming is namelijk niet alleen een zaak voor ondernemers en politici en zou idealiter moeten worden besproken met een open geest en maximale expertise.
The post E-Fuels Now – Ingenieurs vechten voor synthetische brandstoffen appeared first on eFUEL-TODAY.
